1 Margarita, 2 Margarita
Het was best speciaal om een klein beetje België in huis te hebben. We hebben alle 5 genoten van Speet zijn aanwezigheid. Valladolid zou niet hetzelfde geweest zijn zonder hem en we missen hem al snel.
Een beetje neerslachtig laden ook wij onze rugzakken in en vertrekken richting Bacalar, naar het meer met 7 tinten blauw. We zijn zeer benieuwd....
De weg van Valladolid naar Bacalar is 1 rechte weg door de jungle. Vanuit het vliegtuig kan je dat heel goed zien. Mexico heeft zoveel groen, prachtig!
Het is dus een lange weg, gewoon rechtdoor. Een beetje saai, dus gelukkig rijden we af en toe door een authentiek Mexicaans dorpje met vrolijk gekleurde huisjes en kraampjes met lekker vers fruit en vriendelijke mensen. In de dorpjes moet je vertragen door vaak slecht aangegeven dikke bulten op de weg. Lucas zit vooraan en toont net iets aan Kris als we plots met zijn allen bijna door het dak gaan. Bultje gemist 🫣. Als we van de schrik bekomen zijn en er zeker van zijn dat de auto nog rijdt, schieten we met zijn allen in een slappe lach. Iedereen heeft wel iemand de lucht in zien gaan. Ik zag Lucas letterlijk tegen het plafond gaan en Kris zag Bruce, die helemaal achteraan zat, in zijn achteruitkijkspiegel met bagage en al de lucht in gaan. Hilarisch! Gelukkig komen we er zonder brokken of stoten vanaf.
We zouden onderweg gaan tanken maar we zijn nog geen tankstation tegen gekomen en het lichtje brandt plots sneller dan verwacht. Klein paniekje toch wel. We weten niet hoe ver we nog kunnen en er is nog geen station in zicht.
In het volgende dorpje vinden we ook niets en we vragen ernaar in een winkeltje. Na nog een keer vragen lopen we uiteindelijk ergens een achtertuin binnen waar we aan een oudere meneer in ons beste Spaans ons probleem uitleggen. Hij loopt naar binnen en komt met gevulde flessen terug. Wat er juist in zit, weten we niet, maar we hebben dit al eerder gedaan met de brommers in Indonesië en wagen het er op. En de auto rijdt....en blijft ook rijden. We zijn gered. Bedankt meneer.
Na een rit van bijna 5 uur rechte baan, komen we in Bacalar. Hier hebben we een hutje buiten het centrum. Er staan 2 hutjes op een groot terrein maar het andere hutje is niet bewoond. Het is gezellig met een buiten douche en buitentoilet. In de voortuin heeft Lucas plaats om een beetje met de auto te leren rijden. We gaan iets eten bij Playita wat weer op alle blogs wordt aangeraden. Het is er inderdaad zeer mooi om te zitten, maar het eten is echt niet bijzonder en best duur.
' s Morgens worden we gewekt door zeer luide muziek van de buren. Zeer bizar en ik krijg een déjà vu naar Batukaras. Maar Allah is niet in de buurt in Mexico dus het blijft bij 1 ochtend. Gelukkig maar.
We vinden een heerlijke ontbijt/lunchbar waar we elke dag brunchen en steeds iets nieuws proberen. Alles is lekker 😂
Ik bewerk eigenlijk nooit onze foto's zodat je kan zien hoe het in werkelijkheid is. Dat vind ik belangrijk aangezien je tegenwoordig nooit meer weet wat echt is en wat niet. En de foto's liegen niet. Men heeft hier niet overdreven, het meer is echt prachtig! De 7 tinten blauw zijn zeker aanwezig 😊. We weten alleen niet goed wat we hier moeten doen met kinderen. Er zijn heel wat "beachbars" met zwembad waar je kan gaan chillen. We doen zoiets met het idee van daaruit in het meer te gaan. Maar aan de kant is het meer hier eigenlijk helemaal niet zo aantrekkelijk. Waar wij zitten toch niet. We hebben ook veel foto's gezien waar je eigenlijk zo het helder blauwe water inloopt. Maar achteraf realiseren we ons dat die foto’s genomen zijn vanaf een zandbank waar je met een bootje naartoe vaart. We genieten dan maar met een drankje van het zicht en spelen in het zwembad.
Het meer kan je dus best bewonderen vanuit een boot. Zeilboot, kayak, kano of SUP. Niets gemotoriseerd. Voor een kayak moeten de jongens 18 zijn en zelf zeilen mag niet. Ze zijn hier streng 😬 Wat goed is uiteraard, anders zou het een chaos worden op het meer. We kiezen dus voor een zeiltour met kapitein. Een grote Argentijn, met vriendin, brengt ons naar de mooiste plekjes van het meer. Hij vermijdt de toeristische plaatsjes en laat ons zwemmen op diepe en ondiepe plekken in alle tinten blauw 😊. Heerlijk! We varen ook over de black cenote. Deze keer geen grot maar gewoon een poel die zo diep is dat het water zwart lijkt. Beetje griezelig zelfs. Nadat we ons heerlijk verfrist hebben in het heldere water en de jongens wel 20 keer van de boot gedoken hebben, krijgen we lekker vers fruit voorgeschoteld. In een mum van tijd is dat van het bord verdwenen. Hongerige beesten zijn we!
We eten 's avonds bij Mr Taco. Hier zitten ook veel locals voor de heerlijke, goedkope tacos en burritos.
Men maakt hier heel wat reclame voor "Los Rapidos". Een natuurlijke stroomversnelling waar je kan gaan driftsnorkelen. Klinkt cool dus we gaan eens een kijkje nemen. Hier is het redelijk druk. Je doet een vieze, beschimmelde zwemvest aan (jakkes), of gewoon zonder kan dus ook en je loopt over een loopbrug tot aan het begin en laat je dan meedrijven met de stroom. Met of zonder snorkel. Het is een prachtig, uniek en opmerkelijk landschap waar je ook boven water de stromatolieten kan zien. Dit zijn vele lagen bacterien die miljoenen jaren oud zijn en veel zuurstof afgeven. Ze zien eruit als rotsen en zorgen voor de mooie blauwe kleur van het water. Het driftsnorkelen is leuk maar we voelen ons er niet goed bij. Als je de stromatolieten aanraakt, gaan ze stuk. Wij doen ons best om ze niet aan te raken, wat niet altijd makkelijk is met de stroming, maar we zien heel wat mensen die het niet kunnen laten om er op te gaan staan of er toch eens aan te voelen. Ik word daar ziek van! Wij hebben er ons ook, onwetend, schuldig aan gemaakt door erin te gaan, maar eigenlijk moesten ze dit verbieden of op zijn minst controles uitvoeren. Er staan enkel borden dat je er niet mag aankomen. De beste manier zou zijn om in een band te gaan zitten en zo te genieten van dit wonder van de natuur zonder het stuk te maken....
We kunnen het bevestigen, het meer van Bacalar is prachtig! Maar met kinderen heb je het op een paar dagen ook wel gezien. Er is weinig actie. Omdat we zelf geen keuken hadden, hebben we hier wel weer heerlijk genoten van de Mexicaanse keuken. We sluiten ons bezoek aan Bacalar nog af met een lokaal restaurantje “Hijos del Cocho” en worden er serieus in de watten gelegd. We krijgen hier zelfs 2 Margaritas voor de prijs van 1. Margaritas....mmmmm…...ik ben grote fan 😋.
Het is de bedoeling dat we van hieruit naar Belize gaan. Het ligt hier eigenlijk vlakbij en we zouden vanuit Chetumal gewoon een boot kunnen nemen naar Caye Caulker. Een droom van Kris om daar te gaan duiken met de jongens aan het 2de grootste Barrièrerif ter wereld.
Het is echter meer dan hoogseizoen met spring break voor de Amerikanen. Wat vrij is, is echt gigantisch duur. We zoeken en zoeken en zoeken maar moeten die droom een beetje aan ons laten voorbij gaan 😔. Wetende dat het er dus ook gigantisch druk gaat zijn en alle prijzen maal 3 zullen gaan, leggen we er ons uiteindelijk bij neer. Omdat het doel duiken is, besluiten we om in Mexico te blijven en te gaan duiken op Cozumel. Daar is het echter ook duur en we vinden vlakbij, in Playa del Carmen, een betaalbaar huisje, met een gemeenschappelijk zwembad, voor 2 weken. Hier kunnen de jongens weer voluit voor hun examens gaan en nadien hebben we dan nog een paar dagen over om te duiken. Tussen het studeren door ontspannen we in het zwembad. Ze gaan allebei voor natuurwetenschappen. Een zware kloefer dus. Biologie, chemie, fysica, ....het vliegt ons rond te kop. Het examen is moeilijk maar ze zijn goed voorbereid en slagen allebei! Tijd voor ontspanning nu!
We zitten redelijk ver van de zee en het centrum en huren weer fietsen bij een Nederlands meisje. Als we bij haar een fietstour boeken, krijgen we de fietsen voor de helft goedkoper. Ik vind dat wel interessant en een keertje iets anders, dus we doen dat. De fietsen zien er beter uit als in Tulum, maar ze zijn eigenlijk nog slechter 😂. Als we achter het hoekje zijn, draait Kris al terug omdat de achterband gewoon helemaal krom staat. Het is best een eind fietsen tot aan het huis en de weg is niet leuk. Er is nergens een fietspad en de weg is levensgevaarlijk. Bovendien is het nog warmer geworden en kunnen we de 2de dag alweer de hele tocht te voet doen omwille van een platte band. De band is gewoon tot op de draad versleten. Als we merken dat een taxi 200 pesos kost heen en terug en we 100 pesos per persoon per fiets per dag betalen, voelen we ons een beetje idioten en leveren we de fietsen na de tour weer in. De fietstour is wel gezellig. Roos babbelt non-stop, vooral tegen mij dan, en we bezoeken het niet toeristische deel van Playa del Carmen. We gaan ook naar de lokale zondagsmarkt en bekijken heel wat prachtige graffiti kunstwerken. Ze neemt ons mee naar street food en Mexicaanse ijs en we genieten op een terrasje bij “Hijos de las Verduras”. Het eigendom van een ongelofelijk lieve en creatieve kok met lekkere ideëen waarvan wij mogen proeven. Het enige wat we zeer jammer vinden is dat ze ons enkele restaurants aanraadt waarvan het ene een Argentijn blijkt te zijn, met zeer lekker vlees weliswaar, en het andere een Italiaan 🙄Beide zeer lekker, gezellig en vriendelijk, maar daarvoor komen wij niet naar Mexico hé....
En dan staat eindelijk het duiken op het programma. Bruce en ik kunnen mee om te snorkelen. We rijden eerst naar cenote Casa waar Panchito waakt over het onderwaterleven. Panchito is een krokodil die er vanaf baby al woont en gewend is om tussen de mensen te zwemmen. Hij doet geen vlieg kwaad. We kleden ons om aan de auto en terwijl mijn 3 grote mannen hun theorieles krijgen, gaan Bruce en ik met onze snorkel al op zoek naar Panchito. Toch een beetje griezelig. Het blijft zo'n oerbeest en stel dat hij mijn geur toch niet zo lekker vindt ofzo....🤷♀️. We dobberen dapper voort maar kunnen hem niet vinden. Hij ligt waarschijnlijk te dutten onder een boom en heeft ons misschien al wel gezien. We zien dus enkel speciale vissen en dikke krabben. We dobberen weer terug en ondertussen komen de mannen ook voor hun eerste praktijkles in het water. De jongens zijn er snel mee weg, Kris heeft al gedoken, en we steken al snel het straatje over naar de zee. Daar ligt ons bootje te wachten. Bruce en ik kunnen last minute niet mee. De zee is te woelig en we zouden aan de oppervlakte niets zien. Ik ben enorm teleurgesteld! Dat snorkelen wil écht maar niet lukken. Wij gaan met ons tweetjes nog zwemmen in de cenote en wachten daarna op de pier in de hangmatten. Er zijn ergere plaatsen om te wachten 😊. Helemaal uitgelaten komen ze terug. Eén van de leukste ervaringen tot nu toe. Ze hebben er echt van genoten! We krijgen nog een heerlijk broodje aan de auto en rijden dan weer naar huis... Weer iets dat lang zal bij blijven en waarover achteraf nog zeer veel gepraat wordt. De jongens waren echt onder de indruk. Zeer leuk!
Playa del Carmen is extreem toeristisch. Heel anders dan Tulum. Je hebt er een gigantisch lange winkelstraat die evenwijdig loopt met het strand. Hier kan je alles vinden waar je maar aan denkt. We bezoeken Mamita's Beach, het strand dat Roos ons aanraadde. Waarschijnlijk heerlijk om er te feesten maar het strand is echt overbevolkt en het ruikt er naar riool. Er hangt wel een leuke sfeer en er klinkt van overal muziek, maar het is niet wat wij zoeken. Vandaag althans niet. Het is paasweekend, wat waarschijnlijk de drukte verklaart in deze tijd van het jaar.
De laatste dag gaan we dan naar het strand dat zij ons had afgeraden 😂. Playacar. Aan het begin ziet dat er niet zo aantrekkelijk uit, maar als je in de wijk ver genoeg doorwandelt, kom je ineens aan gigantisch chique huizen. Dit is de rijke buurt van Playa. Als ik een foto wil maken van zo'n huis, word ik zelfs berispt door een bewaker. Als we daar het strand oplopen en dan nog wat verder doorwandelen, komen we aan de grote hotels. Daar heb je echt een heel groot, mooi strand met vele activiteiten. Hier is het zeer aangenaam om te verblijven...
Playa del Carmen. Zeker heel leuk, maar ik denk niet dat ik daarvoor naar Mexico zou vliegen. Dan hebben wij plaatsen in Europa die zeker zo leuk zijn. Om af te sluiten proeven we nog een Marquesita. Een specialiteit vanuit Valladolid die we nog steeds niet geproefd hadden. Op het hoekje van onze straat staat zo’n karretje. En nadat we ernaast lekkere street food gegeten hebben, gaan we voor dit heerlijke dessert. Een caloriebommetje, maar echt lekker.
Al blijft de Margarita mijn topper …. ik ben ondertussen een kenner 😜😋
