Sennotes
We laden alles in de auto en steken ook de Speet erbij. Hij is ons nog niet beu en we nemen hem heel graag mee naar Valladolid. We hebben daar een huisje op 15 minuutjes buiten het centrum. We rijden door het kleine dorpje (eigenlijk gewoon 1 straat) Tesoco en komen dan aan Quinta Luna. Een mooi, gezellig huisje met buitenkeuken, in de jungle. Er is ook een klein zwembadje om ons te verfrissen en heel wat hangmatten om te relaxen. Speet maakt er zelfs een schommel voor Bruce. Komt helemaal goed!
Valladolid is een zeer authentieke, koloniale stad met mooie, kleurrijke huizen. Er ligt een parkje centraal in de stad waar we wat leuke marktjes bezoeken. Bij Condesa rooftopbar worden we in de watten gelegd met heel wat Mexicaanse lekkernijen. Kris en Speet sluiten af met een gigantisch dure tequila. Dat is wel even slikken. Letterlijk en figuurlijk 😜. Gelukkig was het allemaal zeer lekker en vielen de prijzen van het eten wel mee. Echt wel een aanrader. Gewoon niet de beste tequila vragen aan het einde 😉.
We doen wat boodschappen en steken 's avonds de BBQ aan. Het is zondag en op zondag kan je hier geen alcohol kopen. Gelukkig hebben we een gedienstige gastheer die iemand stuurt met een mandje vol bier 😅.
Via onze Belgische vrienden leren we Toon kennen van Mexigotours in Valladolid. Hij doet ons een mooi voorstel en de volgende ochtend worden we met een busje opgepikt door Gilberto. Samen met nog 1 ander koppel brengt hij ons om te starten naar Cobá. We beginnen met een beetje (veel) cultuur en hij gidst ons vrolijk tussen de Mayatempels. Eerst te voet, dan met de fiets. Ook Bruce kan er zelf fietsen. Zeer interessant! Gilberto kan goed vertellen. We zien ook het voetbalspel waar Dora (kinderserie) zich op gebaseerd heeft. Bruce verstaat er dan wel niet zoveel van, maar hij herkent het wel en dat maakt het voor hem ook leuker.
Nadien brengt hij ons tot aan onze eerste cenote.
Een cenote??? Wat is dat?
Een cenote, in het kort, is een grot of poel met helder water. Het is voor de Maya's een heilige plaats, omdat dit volgens hen de ingang is naar de onderwereld. In Mexico zijn er zo'n 6000 in alle mogelijke vormen. Onze eerste is dus de Tamcach Ha. We dalen af langs een glibberige, houten trap recht een donker gat in. Er vliegen zelfs vleermuizen rond. We kunnen het frisse, heldere water in springen vanop een platform van 5m of 8m. Iedereen staat eerst wat te bibberen op zijn benen, maar uiteindelijk springt zelfs ook Bruce er gewoon in. Wat een ervaring zo onder de grond. Dit is best kicken! Op 1 plaatsje schijnt op een bepaald moment het zonnetje binnen. Zooo mooi.
Hier hebben we grote honger van gekregen en Gilberto brengt ons naar een Mexicaans buffetje dat we gretig aanvallen 😂.
We laten alles even zakken en rijden dan door naar nature reserve Otoch Ma'ax Yetel Kooh (Punta Laguna). Hier wonen spidermonkeys, brulapen en panters 😳.
Voor we de jungle in mogen, worden we eerst bewierookt met een Maya ritueel om ons veilig te stellen. Een beetje speciaal omdat we er niets van begrijpen en Senne krijgt er de slappe lach. Beetje genant. Er is nog wat werk aan die opvoeding …. Een gids begeleidt ons door de jungle en roept de apen met zijn lokroep. We zien de apen hoog in de bomen. Niet zoals in Bali waar de apen je komen lastig vallen 😊. De panters zitten gelukkig aan de andere kant van het natuurreservaat.
Een beetje verderop krijgen we dan een harnas en helm aan. We wandelen naar boven en ziplinen over het meer. Van daaruit varen we met de kano weer terug. We houden het harnas aan en wandelen verder naar de volgende cenote. We moeten even douchen voor we hierin mogen. De toegang hier is gewoon een zwart gat waarin je afdaalt. 2 oude balken met een verroeste poetrel moeten ons tegen houden. Eén voor één zakken we naar beneden. We worden door 3 broers (groot, kleiner, zeer klein) tegen gehouden. Ik moet toch even een klik maken. Gelukkig staat Gilberto er toch ook nog bij 😅. Als we allemaal beneden zijn, doen ze het licht in de grot uit. Voor de ervaring, zeggen ze. Man man, dat is zoooo creepy! Vroeger werden de cenotes gebruikt om offers te brengen, waaronder ook mensenoffers. Er liggen nog skeletten op de bodem. Als we vragen om het licht terug aan te doen omdat Bruce het een beetje eng vindt, duurt het even voor ze dat doen. Ik kan het niet laten om te denken wat er zou gebeuren als zij daarboven nu gewoon vertrekken.... ik was als laatste beneden maar ik klim ook graag als eerste weer naar boven. Ik dacht dit even snel te doen maar de glibberige, steile ladder maakt het toch wat moeilijker dan verwacht.
En dan brengt Gilberto ons weer naar huis. We genieten nog na met een Coronatje. Wat een topdag!
De laatste dag in Valladolid willen we Chichén Itza bezoeken. We staan wat vroeger op en rijden er met de auto zelf naartoe. Op de grote baan worden we al tegen gehouden en zegt men dat we wat verder weer zullen tegen gehouden worden en dat we er dan af moeten rijden om een ticketje te kopen. We luisteren braaf en doen wat ze zeggen. Na ons laatste verhaal bij de mayatempels van Tulum zijn we alert. We krijgen weer een bizarre uitleg over een parkingticket dat we alvast moeten kopen. We voelen ons hier niet goed bij en hebben echt een hekel aan dit gevoel. Het is hier nu allemaal even kort gezegd maar heel het gedoe en dan ook nog eens de drukte erom heen, doet ons afdruipen. Tempels bezoeken in Mexico kan je precies beter niet op eigen houtje doen. We besluiten iets veel leuker te doen en rijden terug naar cenote Oxman. Dit blijkt een topbeslissing! Het is nog vroeg en we hebben de cenote nog bijna voor onszelf. Het is een half open cenote, we hebben dus daglicht. Hier kan je slingeren aan een koord en van een platform springen. Het zonnetje schijnt heerlijk naar binnen op het helderblauwe water. We doen een zwemvest aan en slingeren erop los. Wat een vrij gevoel geeft dit. Ik land een keer verkeerd en stop ermee. Maar de jongens, inclusief Kris en Speet, krijgen er maar niet genoeg van. Senne springt zelfs zo vaak dat hij er op het einde van de dag een soort van lichte hersenschudding aan over houdt. Hij kon maar niet stoppen en ligt nadien strijk met een stevige hoofdpijn. Omdat vooral hij die cenotes zoooo geweldig vond (en ook omdat Speet die naam maar niet kon onthouden en een ezelsbruggetje nodig had ;-)), hebben we de naam van deze leuke grotten omgetoverd naar Sennotes!
‘s Avonds houden we een kleine (mini) cocktailparty en vieren we Speet zijn laatste avond in Mexico en onze laatste avond in Valladolid.
We krijgen ook leuk bezoek van een schorpioentje. Eikes!
Valladolid, we zullen het niet gauw vergeten! En ook al bezochten we niet het grote Chichen Itza, we hebben er geen spijt van. We hebben heel wat cultuur opgedaan in Mexico en bezochten een andere tempel die ook zeker de moeite waard was om te bewonderen. Je hoeft niet altijd te doen wat iedereen doet ;-). Zo bleek ook bij de cenote Oxman. Die liep in de namiddag helemaal vol, waardoor je lang moest aanschuiven om te slingeren.
En dan brengt Kris onze Speet weer naar de bus richting luchthaven…. :-(
Het was geweldig om hem terug te zien en dat hij even met ons heeft kunnen meereizen. Tot snel meneer Speetjens!