Tuktuk Bruce

Onze vlucht van Dubai naar Bangkok is eentje die we niet snel zullen vergeten. We hadden een goedkope vlucht geboekt met Salamair. We moesten onze bagage apart aangeven maar dat was blijkbaar niet goed doorgekomen. Deze mocht dus niet mee. Tenzij we een fee betaalden van 1000 eur. De steward probeerde ons te helpen en zij dat we extra tassen konden kopen en zo de bagage herverdelen zodat we op 10 kg per tas zouden komen. We mochten immers 10 kg per persoon gratis mee in het vliegtuig nemen. We hadden 30 minuutjes om deze klus te klaren. Dat kunnen we 😉Terug bij de check in hadden we het toch niet helemaal juist begrepen. We mochten zelfs onze grote, zware rugzakken meenemen op het vliegtuig, zolang deze niet zwaarder waren dan 10 kg. De grootte maakte blijkbaar niet uit. Begrijpen wie begrijpen kan.... Dit was natuurlijk interessanter want zo konden we enkel de kleine rugzakjes inchecken en moesten we minder betalen. We hadden nog 10 minuutjes om na te denken wat we waar gingen steken. Veel te weinig, zal blijken achteraf.... Met 300 eur kwamen we er dan vanaf, geraakten we met onze grote tassen door de controle en haalden we nog net het vliegtuig. Zaten we daar met alleen maar mannen op het vliegtuig. Zeer vreemd. Gelukkig duurde de vlucht maar een uurtje want we maakten een tussenlanding in Muscat. Daar waren ze echter niet zo blij met onze grote rugzakken en werden we grondig gecheckt. Waar we niet aan gedacht hadden was Kris zijn "overlevingspakketje" met oa dure zakmessen, een schop met zaagje, bestek,....De mannen keken wat ze konden gebruiken, zo leek het, want de schop kregen we terug mee, de dure zakmessen niet, de vork niet maar het mes wel 🤷‍♂️( ik zou ook perfect iemand kunnen vermoorden met een schupzaag of mes als het moet, makkelijker dan met een vork toch 🙃) Kris was zeeeeer verdrietig over zijn zakmessen maar ik was al lang blij dat we toch gewoon door mochten en zelfs ook onze zonnecrème mogen houden. Ze waren uiteindelijk nog mild geweest. Onze vlucht naar Bangkok verliep verder vlekkeloos. Door het uurverschil komen we 's ochtends aan. We hadden last minute een airbnb geboekt voor 2 nachten en deze ligt weer net te ver buiten de stad. Onze taxichauffeur brengt ons er naartoe. Deze rit is werkelijk hilarisch! De man vergelijkt af en toe zijn google maps met die van Kris, en is dan zo blij dat het adres overeenkomt , dat hij bijna een dansje doet in zijn auto en vrolijkt uitroept: "me happy happy happy" ( uitsprekend met de a). Wat een cultuurshock is deze stad! Echt wel heel anders maar erg de moeite! In het hotel is er een poetsdame die ons vriendelijk groet in het Thai met een wai. (De handen gevouwen). We zijn slecht voorbereid en staan daar met 5 wat te gapen. Kris zegt dan uiteindelijk zeer droog: "hey". Zeer gegeneerd verdiepen we ons dan maar snel even in het Thais groeten en in een mum van tijd kan Lucas ook tellen tot 10. We oefenen hier 2 dagen ons Thais in het gezellige restaurant. Hier komen we nl voor ontbijt, lunch en diner want de prijzen zijn echt heel laag, dat is wel fijn. De mensen zijn echt suuuper vriendelijk en zeer gedienstig, en het is waar, ze lachen áltijd! Dat bevalt ons wel. We nemen hier tijd om de verdere reis wat te plannen, terwijl de kids spelen in het zwembad.

Het voordeel van reizen buiten het seizoen is dat je leuke accomodaties kan vinden voor een betaalbare prijs. We vinden een super cool appartement op de 15de verdieping in hartje Bangkok. Na een dolle taxirit door Bangkok, waarbij Lucas ook nog even het tellen oefent met de taxichauffeur, worden we er veilig afgeleverd. We hebben een gigantisch rooftop zwembad met turks bad en fitness. Ziet er heerlijk uit! Onze slaapplaats zit goed, nu nog wat te eten vinden hier.

Het klopt dat hier op elke hoek eetstalletjes staan, maar welke neem je nu precies? Het ziet er niet allemaal even proper uit moet ik zeggen 😬 we bestellen de eerste avond dan maar take away. We weten niet goed wat we bestellen en het is allemaal extreem pikant, dit wordt het dan toch ook niet. De volgende dag gaan we naar het Lumphini park om er de varanen te spotten. Wel eens grappig om te zien maar het is vochtig en warm en iedereen sterft van de honger. We nemen de tuktuk dan maar terug. We proppen ons er met 5 in en laten ons alweer in het zak zetten over de prijs. Weten wij veel...🤷‍♂️ Het blijft nog steeds goedkoop (sussen we onszelf dan maar 😂). Maar hoe leuk is dat! We scheuren verder tussen de files door naar ons appartementje. Zeker voor herhaling vatbaar! Vooral Bruce vindt het echt geweldig en geniet van het ritje.

We proberen dan toch maar eens zo'n eetstalletje en zijn niet ongelofelijk onder de indruk. Goedkoop ja, maar het proeft een beetje naar grootkeuken en om die groeiende pubers hun buik te vullen moet ik het stalletje bijna leeg kopen. Dit moeten we toch nog even verder onderzoeken. Wordt vervolgd....