Beautiful Bali

Ubud is het culturele hart van Bali. Dit merk je ook aan de vele kunstgalerijen onderweg. Tussen de rijstvelden voel je ook een spirituele vibe. Er wordt hier zeer veel aan yoga gedaan en we merken ook een paar hippie koortdansers op. Het centrum echter is extreem druk. Hier zijn veel marktjes, restaurants, bars en héél veel toeristen 😊Maar als je even een zijstraatje in duikt, kom je al snel in de rust van de mooie rijstvelden. Hier zien we al beter de gelijkenissen met het landschap van Java. Met onze scooters rijden we door de kleine straatjes, ontwijken blaffende honden die in onze enkels lijken te willen bijten (klein traumake voor Senne)⁹ en voelen gewoon als er een toeristische trekpleister nadert. De mensen veranderen, de restaurants worden mooier en groter, er duiken ineens chique kapsalons, beautysalons en boetiekjes op....dat is echt opvallend.

Indonesie is vooral islamitisch. Toch zijn de meeste Balinezen Hindoes. Dat maakt dat er heel wat prachtige tempels te vinden zijn. De Pur Taman Saraswati Tempel kunnen we zien vanuit een restaurantje waar we iets kleins eten. Voor de tempel ligt een vijver vol waterlelies. De gouden details waarmee de tempel gemaakt is, zijn prachtig.

We kiezen de Goa Gajah, of ook olifantengrot genoemd, om te bezoeken. Een ondergrondse tempel, dat vinden we wel spannend! We komen op de parking aangereden met onze scooters en worden direct geroepen door enkele vrouwen dat we daar moeten parkeren, net voor hun winkeltje met sarongs ( soort van wikkelrok). We zijn ons van geen kwaad bewust en na het parkeren van onze brommers worden we bijna meegesleurd in het winkeltje. We moeten absoluut een sarong kopen anders mogen we niet binnen in de tempel want onze knieën moeten bedekt zijn. Dat wisten we uiteraard wel, maar ik had gelezen dat je bij de meeste tempels gewoon een sarong mag lenen. 5 sarongs, dat is direct een hoopje geld voor iets dat we nooit meer zullen gebruiken. We twijfelen maar worden een beetje overdonderd door haar manier van doen. Kris denkt als enige toch nog helder na en biedt af. Met de 5 goedkoopste sarongs en een zeer wrange nasmaak lopen we 10 minuutjes later verder naar de ingang. Daar zien we dat er inderdaad mooie wijnrode sarongs klaar liggen om te gebruiken. Kris ontploft zowat. We voelen ons serieus in het zak gezet en dat is nu eenmaal iets waar wij niet goed mee om kunnen 😂. Ik besef dat ik iets moet doen om dit recht te zetten. Ik beslis om een poging te doen om de sarongs terug in te leveren en het geld terug te eisen. Vol goede moed vertrek ik. De jongens gaan moedig met mij mee. Ik ga in discussie met de vrouw terwijl Bruce een gesprek begint met Senne over een voorbij wandelende mier. De onbezorgdheid van een kind, zalig toch🤷‍♂️. Ze twijfelt toch nog een beetje tot Lucas zich ook komt moeien. Hij zet zijn handen in zijn zij, buigt zijn hoofd over haar en zegt dat ze het geld moet teruggeven. Mijn zoon 🤩. We maken papa ook blij en doen onze mooie rode sarongs om.

De ingang van de grot bestaat uit een soort monsterlijk wezen met wijd open mond en indrukwekkende details. Het bijzondere hier is de combinatie van zowel Hindoeïsme als Boeddhisme. De tempel op zich is voor de rest vrij sober en niet mooi onderhouden, maar de omgeving is echt wel de moeite. We begrijpen dat mensen hier vroeger kwamen om te mediteren, zeer rustgevend.

Lucas had iets op tiktok gezien waar hij graag naartoe wou: "Cretya Ubud by Alas Harum". Niet goed wetende wat ons te wachten staat, volgen we hem er op de brommer naartoe. Als we toekomen staat er een gigantisch beest aan de inkom. Nadien weten we dat de uitwerpselen van dit beest zorgen voor de lekkere Luwak koffie. Het is dus het grote Luwak beest. We volgen het proces van de koffie en besluiten na 1 tasje proeven dit nooit meer te drinken. Het doet een beetje denken aan het ganzenlever proces, niet fijn voor de beestjes dus 😔.

Maar dan komen we in een prachtige omgeving! Ongelofelijk mooie, gigantische rijstterrassen met palmbomen en in de hoogte een restaurant en bar met 3 lagen zwembad die lijken te zweven boven de rijstterrassen. Dit is echter 18 + dus ook hier komt Lucas zeker nog eens terug 😉. Je kan er op een gigantische schommel gaan zitten en er een mooi kleed bij huren zodat je als een prinses zweeft boven de rijstvelden. We doen een wandeling tussen de rijstvelden en over de hangbruggen en kijken bij elke stap onze ogen uit. Het is toch echt wel indrukwekkend, waar tiktok al niet goed voor is 😜. We eten en drinken nog iets in het restaurant boven de zwembaden, waar een DJ top muziek draait, en kijken naar de dansende zwemmers. Net een clipje van MTV. Beetje onrealistisch eigenlijk. Zeker als je de netten ziet waar je in kan chillen. Ik heb hiervan een fotootje toegevoegd om jullie er toch een beeld van mee te geven, maar ik heb het zelf niet genomen. Eronder is geen vangnet ofzo, dus wetende dat hier ook wel wat alcohol vloeit, is dat echt zot. Dat zou in België niet mogen. Samen met de muziek en de gigantische sprookjesachtige beelden in de tuin, krijg ik toch even een Tomorrowland vibe. Het is al lang donker als we weer naar huis rijden.

Onderweg naar Cretya zagen we een gigantisch bamboe restaurant waar Bruce graag eens wou gaan eten. Het is chiquer dan het gemiddelde restaurant hier, maar nog steeds zeer goedkoop. We krijgen ons eigen hutje aan het water en genieten van een lekker dinertje, voor het eerst met een heerlijk glaasje wijn erbij 😋.

De dag nadien doen we de Campuhan Ridge walk. Een wandeling tussen mooie rijstvelden en gezellige barretjes met heerlijk verse smoothies. Er wordt aangeraden om dit bij zonsondergang te doen. Wij zijn wat vroeger en lopen tegen zonsondergang alweer naar beneden. Gelukkig, want een massa mensen komt tegen die tijd net naar boven. Er worden hier ook gigantische luxe hotels en appartementen gezet. Binnen een paar jaar zal het hier niet meer hetzelfde zijn 🤨.

En dan is het alweer het moment dat we Indonesie moeten verlaten. Bali heeft heel veel te bieden. Het heeft super mooie stranden, een prachtige natuur, een rijke cultuur en veel watersportmogelijkheden. Om alles te doen hadden we er echter wat langer moeten blijven...